ข้อคิดข้อรำพึง
อาทิตย์ที่ 28 เทศกาลธรรมดา ปี C
ข้อคิดข้อรำพึง อาทิตย์ที่ 28 เทศกาลธรรมดา ปี C เด็กหญิงเล็กๆคนหนึ่งกำลังจะไปงานปาร์ตี้วันเกิดเพื่อนของเธอ คุณแม่ของเธอได้สอนมารยาทเธอ และย้ำเตือนว่า อย่าลืมพูดคำว่า “ขอบคุณ” กับคุณพ่อคุณแม่ของเพื่อนที่จัดงานหลังจากจบงานเลี้ยงแล้ว เมื่องานจบและเด็กหญิงคนนี้กลับมาบ้าน แม่ถามว่า “แล้วลูกได้ขอบคุณคุณพ่อคุณแม่ของเพื่อนหรือเปล่า” ลูกสาวตอบว่า “ไม่ค่ะ เพราะเด็กคนก่อนหน้าหนูพูดคำว่า ‘ขอบคุณ’ แต่เจ้าของบ้านบอกว่า ‘ไม่เป็นไรจ้ะ ไม่ต้องขอบคุณ’ ดังนั้นหนูจึงไม่พูด” ในพระวรสารของวันนี้ คนโรคเรื้อนที่เป็นชาวสะมาเรียแต่เพียงผู้เดียวกลับมาขอบคุณพระเยซูเจ้า ซึ่งพระองค์ตรัสว่า “ทั้งสิบคนหายจากโรคมิใช่หรือ อีกเก้าคนอยู่ที่ใด” หนังสือศักดิ์สิทธิ์ที่พบที่กุมรานมีเขียนไว้ว่า “มนุษย์ช่างอยุติธรรม และเนรคุณ” จริงๆแล้วจิตสำนึกแห่งการขอบคุณ และสรรเสริญ อาจจะไม่แสดงออกมาอย่างเป็นธรรมชาติของมนุษย์มากเท่ากับการช่วงชิง หรือ สรรเสริญตนเอง ดังนั้น เราควรจะเรียนรู้เรื่องความสำนึกในบุญคุณจากคนโรคเรื้อนสองคนที่เป็นคนต่างชาติต่างศาสนาจากบทพระวาจาของวันอาทิตย์นี้ นาอามาน แม่ทัพของกษัตริย์อารัมซึ่งเป็นคนต่างชาติต่างศาสนาเกิดเป็นโรคเรื้อนขึ้นมา เขาได้รับการชี้แนะจากทาสหญิงชาวอิสราเอลบอกให้ไปหาประกาศกเอลีชาเพื่อรับการรักษาเยียวยา ประกาศกเอลีชาบอกให้เขาลงไปอาบน้ำในแม่น้ำจอร์แดน เขาฟังแล้วโกรธมากที่จะให้ลงไปอาบในแม่น้ำที่สกปรกและเล็กๆ ถ้าจะเทียบกับที่บ้านเกิดของเขาแล้วมีแม่น้ำที่กว้างใหญ่ และน้ำก็ใสสะอาดกว่าที่นี่มาก เขาจึงคิดกลับไปประเทศของตนดีกว่า แต่บรรดาผู้รับใช้ของเขาอ้อนวอนขอให้เขาเชื่อพระเจ้าของประกาศกเอลีชา เมื่อเขาทำตามก็ได้รับการรักษาให้หายอย่างอัศจรรย์ ดังนั้นเขาและคณะผู้ติดตามจึงกลับไปหาประกาศกเอลีชาเพื่อขอให้รับของขวัญไว้เป็นการขอบคุณ แต่ประกาศกเอลีชาปฏิเสธที่จะรับ ที่สุดเขาขอดินจากดินแดนอิสราเอลโดยใช้ล่อสองตัวบรรทุก เพราะว่าเขาจะไม่ถวายเครื่องเผาบูชาใดๆ แด่พระเจ้าอื่น นอกจากแด่องค์พระผู้เป็นเจ้าเท่านั้น คนต่างชาติต่างศาสนาเชื่อว่าพระเจ้าหรือเทพเจ้าต่างๆ […]