มีภาพยนตร์เรื่องหนึ่งนำเอาเค้าโครงเรื่องมาจากชีวิตของนักบุญโทมัส โมร์ มรณสักขีชาวอังกฤษ (ค.ศ. 1477-1535) ในวัยหนุ่มท่านได้เข้าเรียนที่มหาวิทยาลัย อ๊อกฟอร์ด เมื่อจบการศึกษาได้เข้ารับราชการ และได้ก้าวหน้าอย่างรวดเร็วในตำแหน่งหน้าที่

ในปี ค.ศ.1529 กษัตริย์เฮนรี่ที่ 8 ทรงแต่งตั้งท่านให้ดำรงตำแหน่งมหาเสนาบดีแห่งประเทศอังกฤษ (Chancellor of England) แต่แล้ว โศกนาฏกรรมก็เข้ามาในชีวิตของท่านนักบุญ มันเกิดขึ้นดังนี้ กษัตริย์เฮนรี่ที่ 8 ได้ทรงหย่าร้างกับพระราชินี แล้วอภิเษกสมรสใหม่โดยมิชอบด้วยกฎหมาย ดังนั้นเพื่อจะต่อสู้กับพวกที่คัดค้านการสมรสนี้ พระองค์ทรงออกคำสั่งให้เจ้าหน้าที่รัฐผู้ทรงเกียรติในตำแหน่งสูงๆ ของรัฐลงลายมือชื่อในเอกสาร โดยสาบานภายใต้คำปฏิญญาว่า การสมรสของพระองค์ครั้งนี้ชอบด้วยกฎหมาย ทรงกำชับด้วยว่าถ้าใครปฏิเสธที่จะลงนามในเอกสาร ผู้นั้นจะถูกจับกุมในข้อหากบฏ

ฉากที่เศร้าสะเทือนใจคือตอนที่ลอร์ด นอร์โฟล์ค นำเอกสารไปให้โทมัส โมร์ ท่านปฏิเสธที่จะลงนามนั้น ไม่ว่าท่านลอร์ดจะเชิญชวนให้ท่านเปลี่ยนใจเช่นไร ที่สุดท่านลอร์ดหมดความอดทน จึงพูดกับเพื่อนว่า

“ฉันสับสนไปหมดแล้ว… ฉันไม่รู้หรอกว่าการสมรสนี้มันจะชอบด้วยกฎหมายหรือไม่ แต่โทมัส ลองดูรายชื่อเหล่านี้สิ เธอรู้จักคนเหล่านี้ทุกคน แล้วเธอจะไม่ทำอย่างที่พวกเราได้ทำ เพื่อร่วมหัวจมท้ายด้วยกันหรือ”

แต่โทมัส โมร์ ยังคงปฏิเสธ ท่านจะไม่ยอมสาบานในสิ่งที่ใจท่านรู้ว่ามันผิด ดังนั้น ต่อมาท่านถูกจับคุมขัง และถูกตัดสินให้ประหารชีวิตในข้อหาเป็นกบฏในวันที่ 6 กรกฎาคม ค.ศ. 1535

ในขณะที่ท่านถูกตัดศีรษะ ท่านประกาศก้องว่าท่านเป็น “ผู้รับใช้ที่ดีของกษัตริย์ แต่ลำดับที่หนึ่งเป็นของพระเจ้า” (“the King’s good servant but God’s first”) นักบุญโธมัส โมร์ รักพระมากกว่าครอบครัวของท่านเอง และมากกว่าแม้กระทั่งชีวิตของตนเอง สอดคล้องกับพระวรสารของวันนี้ ที่พระเยซูเจ้าได้ทรงกำหนดเงื่อนไขของการเป็นศิษย์ติดตามพระองค์ว่ามีอะไรบ้าง น่าสังเกตว่าเงื่อนไขที่ทรงเรียกร้องนี้ ไม่ได้หมายถึงอัครสาวกแค่ 12 คนเท่านั้น แต่หมายถึงทุกๆคนที่อยากมาเป็นศิษย์ติดตามพระองค์ เพราะพระวรสารของอาทิตย์นี้เริ่มต้นว่า “เวลานั้น ประชาชนจำนวนมากกำลังเดินไปกับพระเยซูเจ้า พระองค์ทรงหันพระพักตร์มาตรัสกับเขาทั้งหลายว่า ถ้าผู้ใดติดตามเราโดยไม่รักเรามากกว่าบิดามารดา ภรรยา บุตร พี่น้องชายหญิง และแม้กระทั่งชีวิตของตนเอง… ผู้นั้นเป็นศิษย์ของเราไม่ได้” เงื่อนไขประการแรกนี้ จะเห็นได้ชัดว่า นักบุญโทมัส โมร์ ทำได้อย่างยอดเยี่ยมทีเดียว

เงื่อนไขประการที่สอง “ผู้ใดไม่แบกไม้กางเขนของตน และติดตามเรา ผู้นั้นเป็นศิษย์ของเราไม่ได้” นี่เป็นเงื่อนไขที่ต้องพิสูจน์ด้วยการปฏิบัติ มิใช่ด้วยเพียงคำพูดเท่านั้น พระคัมภีร์กล่าวไว้ว่า พระเจ้าทรงรักใคร ก็จะทรงเฆี่ยนสอนผู้นั้น พระเยซูเจ้าทรงเป็นอาจารย์และทรงรับแบกกางเขนที่มิใช่แม้ของพระองค์เอง แต่เป็นของเรามนุษย์ทั้งมวล เราทุกคนก็ต้องแบกกางเขนของเราด้วย และติดตามพระองค์ไป จะเห็นได้ชัดเจนว่า พระแม่มารีย์ และบรรดาอัครสาวก และนักบุญทั้งหลายได้พิสูจน์ว่าเป็นศิษย์แท้จริงของพระเยซูเจ้า โดยแบกกางเขนและติดตามพระองค์ไป

ข้อสรุปของพระวรสารวันนี้คือ “ดังนั้น ทุกท่านที่ไม่ยอมสละทุกสิ่งที่ตนมีอยู่ ก็เป็นศิษย์ของเราไม่ได้” จะเห็นว่าพระเยซูเจ้าทรงสอนว่า การเป็นศิษย์ของพระองค์นั้นมีคุณค่าสูงส่ง ที่คู่ควรกับการเสียสละทุ่มเทอุทิศตนอย่างจริงจัง ที่จริงการจะทำให้ได้เช่นนี้ไม่ง่ายเลย และลำพังเราเองอาจหมดแรงท้อถอยได้ แต่ถ้าเราพึ่งความช่วยเหลือจากพระเจ้า เราจะสามารถฟันฝ่าอุปสรรคใหญ่หลวงนี้ไปได้ ขอจบด้วยจดหมายที่นักบุญโทมัส โมร์ เขียนถึงลูกสาวของท่านในขณะที่ท่านถูกคุมขังอยู่ในคุก ว่าท่านต้องสู้และต้องวอนขอความช่วยเหลือจากพระมากเพียงใด เพื่อจะได้เป็นศิษย์ที่แท้ของพระเยซูเจ้า

“เม็ก ลูกรัก… พ่อจะไม่หมดความไว้วางใจในพระเจ้า แม้จะรู้สึกว่าตัวเองอ่อนแอมากเพียงไร และเกือบพ่ายแพ้ต่อความหวาดกลัว พ่อจะจำในสิ่งที่นักบุญเปโตรได้ทำในขณะที่เผชิญกับลมพายุและรู้สึกว่ากำลังจะจมลงเพราะขาดความเชื่อ พ่อจะทำเช่นเดียวกับท่าน คือร้องเรียกหาพระคริสต์และขอความช่วยเหลือจากพระองค์ และพ่อเชื่อว่าพระองค์จะทรงยื่นพระหัตถ์อันศักดิ์สิทธิ์ดึงพ่อขึ้นมาจากการจมอยู่ในทะเลที่ปั่นป่วน ดังนั้น ลูกสาวที่น่ารักของพ่อ อย่าให้จิตใจของลูกวิตกกังวลกับสิ่งที่กำลังจะเกิดกับพ่อในโลกนี้ ไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้นได้ถ้าไม่ใช่พระประสงค์ของพระ และพ่อแน่ใจว่า อะไรที่จะเกิดขึ้น แม้ดูเหมือนเป็นสิ่งเลวร้าย แต่ที่สุดแล้วจะเป็นสิ่งที่ดีที่สุด”