สวัสดี ลูกๆและพี่น้องชายหญิงที่รักทั้งหลาย

        บทอ่านของพระวรสารวันอาทิตย์ (ม. 16: 13-20) แสดงให้เห็นวินาทีที่เปโตรแสดงความเชื่อของตนเองในองค์พระเยซูคริสต์ว่า พระองค์ทรงเป็นพระผู้ไถ่และเป็นพระบุตรของพระเจ้า ความเชื่อของอัครสาวกได้รับการกระตุ้นจากพระเยซูคริสต์เองผู้ทรงปรารถนาที่จะนำศิษย์ของพระองค์ให้ตัดสินใจเด็ดขาดในความสัมพันธ์กับพระองค์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับอัครสาวก 12 องค์ อันที่จริงการเดินทางทั้งชีวิตของพระเยซูคริสต์กับผู้ที่ติดตามพระองค์ล้วนแต่เป็นการสอนอบรมความเชื่อของพวกเขา ประการแรกพระองค์ตรัสถามพวกเขาว่า “ประชาชนคิดว่าบุตรของพระเจ้าคือผู้ใด? (ข้อ13)  อัครสาวกชอบพูดเกี่ยวกับประชาชนก็เหมือนพวกเรา คือพวกเราชอบพูดซุบซิบนินทา การพูดถึงคนอื่นวิจารณ์ผู้อื่นเพราะพวกเราแลดูไม่ต้องเสียอะไร นี่คือเหตุผลที่พวกเราชอบพูดถึงคนอื่น แม้กระทั่งพูดให้คนอื่นเสียหาย ในกรณีเช่นนี้ความเชื่อจึงเป็นสิ่งจำเป็นแทนที่จะเป็นการซุบซิบนินทา พระองค์จึงถามย้ำว่า “ผู้คนเขาคิดว่าเราเป็นผู้ใด?”  บรรดาศิษย์ดูเหมือนจะชิงกันแสดงความคิดเห็นต่างๆ ซี่งส่วนใหญ่พวกเขามักจะแสดงความคิดเห็นร่วมกัน พระเยซูคริสต์แห่งนาซาเร็ธถูกถือว่าเป็นประกาศก (ข้อ 14)

        ด้วยคำถามที่สองพระเยซูคริสต์ทิ่มแทงถึงขั้วหัวใจพวกเขา “แล้วพวกท่านล่ะ? … พวกท่านคิดว่าเราเป็นใคร?” (ข้อ 15)  ตรงนี้พวกเราดูเหมือนจะเห็นความเงียบเนื่องจากแต่ละคนที่อยู่ ณ ที่นั้นถูกเรียกร้องให้ต้องหาคำตอบคำถาม ให้ต้องแสดงเหตุผลที่ทำไมพวกเขาจึงติดตามพระเยซูคริสต์ ดังนั้นการหยุดคิดสักครู่หนึ่งจึงเป็นความชอบธรรม หากพ่อจะถามพวกท่านเวลานี้ว่า “สำหรับท่านแล้ว ท่านคิดว่าพระเยซูคริสต์คือผู้ใด?”  ก็คงจะต้องมีการหยุดคิดเช่นกัน  ซีมอนช่วยแก้หน้าพวกเขาด้วยการประกาศอย่างเข้มแข็งว่า “ท่านเป็นพระผู้ไถ่ เป็นบุตรของพระเจ้าผู้ทรงชีวิต” (ข้อ 16)  คำตอบที่ครบครันและจรรโลงใจไม่ได้มาจากความคิดของตนเอง แม้จะแสดงถึงความมีใจกว้างเพราะเปโตรเป็นคนที่มีใจกว้าง แต่นี่เพราะว่าผลแห่งพระหรรษทานพิเศษของพระบิดาเจ้าสวรรค์ ที่จริงพระเยซูคริสต์ตรัสว่า “การเปิดเผยความจริงนี้มิได้มาจากเนื้อหนังมังสาของท่าน” กล่าวคือ จากวัฒนธรรม จากการที่ท่านได้รับการศึกษา ไม่เลย สิ่งนี้ไม่ได้เผยอะไรให้ท่านทราบ ความจริงถูกเปิดเผยให้ท่านทราบโดยพระบิดาของเราในสรวงสวรรค์” (ข้อ 17)   การภักดีต่อพระเยซูคริสต์เป็นพระหรรษทานของพระบิดา การกล่าวว่าพระเยซูคริสต์เป็นพระบุตรของพระบิดาผู้ทรงชีวิต ผู้ทรงเป็นพระผู้ไถ่ เป็นพระหรรษทานที่พวกเราต้องพยายามขอ “ข้าแต่พระบิดาเจ้า โปรดประทานให้ลูกเชื่อในพระเยซูคริสต์”  ในขณะเดียวกันพระเยซูคริสต์ทรงยอมรับคำตอบโดยฉับพลันต่อแรงบันดาลใจแห่งพระหรรษทาน พระองค์จึงกล่าวด้วยเสียงหนักแน่นว่า (ท่านเป็นศิลา และบนศิลานี้เราจะสร้างพระศาสนจักรของเรา และประตูนรกจะไม่มีวันที่จะเอาชนะได้” (ข้อ 18)  ด้วยการยืนยันนี้พระเยซูคริสต์ทรงทำให้ซีมอนรับรู้ถึงความหมายของชื่อใหม่ที่พระองค์ทรงประทานให้เขาว่า ชื่อ “เปโตร แปลว่า ศิลา” ความเชื่อที่เขาเพิ่งแสดงออกมาแสดงให้เห็นถึง “ศิลา” ที่ไม่มีวันสะเทือนหวั่นไหว ซึ่งพระบุตรของพระเจ้าทรงปรารถนาที่จะตั้งพระศาสนจักรของพระองค์ ซึ่งได้แก่ชุมชน และพระศาสนจักรจะคงก้าวหน้าต่อไปบนพื้นฐานแห่งความเชื่อของเปโตร อันเป็นความเชื่อที่พระเยซูคริสต์ยอมรับในเปโตรและที่ทำให้เขาเป็นหัวหน้าของพระศาสนจักร

        วันนี้พวกเราได้ยินคำถามของพระเยซูคริสต์ต่อเราแต่ละคน “แล้วท่านล่ะ ท่านว่าเราเป็นผู้ใด?  และเราแต่ละคนจะต้องไม่ให้คำตอบแบบที่เป็นทฤษฎี แต่ต้องเป็นคำตอบที่เป็นความเชื่อซึ่งได้แก่ชีวิต เพราะความเชื่อคือชีวิต “สำหรับตัวฉัน พระองค์ทรงเป็น…” และแล้วพวกเราก็เชื่อในพระองค์ ต้องเป็นคำตอบที่เรียกร้องให้พวกเราฟังเสียงภายในกับเสียงของพระบิดาดุจศิษย์รุ่นแรก และตามสิ่งที่พระศาสนจักรซึ่งล้อมรอบเปโตรยังคงทำการประกาศสั่งสอน  ซึ่งเป็นเรื่องของความเข้าใจว่าพระเยซูคริสต์คือผู้ใดสำหรับพวกเรา หากพระองค์เป็นศูนย์ลางแห่งชีวิตของพวกเรา  หากพระองค์คือเป้าหมายแห่งหน้าที่ของพวกเราในพระศาสนจักร และหน้าที่ของพวกเราต่อสังคม พระเยซูคริสต์เป็นใครสำหรับตัวฉัน? พระเยซูคริสต์เป็นใครสำหรับท่าน สำหรับท่าน สำหรับท่าน …?  นี่เป็นคำถามที่พวกเราต้องตอบทุกวัน

        แต่เพราะว่าจะขาดเสียมิได้ และเป็นสิ่งที่น่าชื่นชมที่การอภิบาลชุมชนของพวกเราจะต้องเปิดกว้างสู่หลายรูปแบบของความยากจนและวิกฤตต่างๆซึ่งมีอยู่ทั่วไป ความรักเมตตาที่เป็นทางหลวงแห่งการเดินทางของความเชื่อ แต่เป็นสิ่งจำเป็นที่งานต่างๆในความเอื้ออาทรและของเมตตากิจที่พวกเราทำจะต้องไม่ทำให้พวกเราไขว้เขวไปจากความสัมพันธ์กับพระเยซูคริสต์  ความรักเมตตาของคริสตชนต้องไม่เป็นเพียงงานมนุษยธรรม แต่ในมุมมองหนึ่งเป็นการมองไปยังผู้อื่นด้วยสายพระเนตรของพระเยซูคริสต์เอง และในอีกมุมมองหนึ่งต้องมองเห็นใบหน้าของพระเยซูคริสต์ในคนยากจน นี่คือหนทางที่แท้จริงของคริสตชนที่มีความรักเมตตาโดยมีพระเยซูคริสต์เป็นศูนย์กลางเสมอ ข้อให้พระแม่มารีย์ผู้ศักดิ์สิทธิ์ ซึ่งเป็นความสุขแท้เพราะพระแม่ทรงเชื่อ  ขอให้พระแม่เป็นผู้ชี้นำทางและเป็นแบบฉบับบนหนทางแห่งความเชื่อในพระเยซูคริสต์ พร้อมกับโปรดให้พวกเรารับรู้ว่าความวางใจในพระองค์ จะให้ความหมายที่แท้จริงต่อความรักเมตตาของพวกเราและต่อการมีชีวิตของพวกเรา