แนวทาง (Guidelines) นี้มิได้ให้ข้อกำหนดหรือนโยบายใหม่  แต่ให้กำลังใจเราคาทอลิกคิดเกี่ยวกับวัดว่า  คืออะไร  มีวัดเพื่ออะไร … มีหัวข้อที่น่าคิด คือ

1. วัดคือมิชชั่น (พันธกิจ)

            ขอให้เราออกจากตนเอง  หาเครื่องมือฟื้นฟูหรือโครงสร้าง ด้วยจิตใจที่สัมพันธ์และร่วมมือ  พบปะและใกล้ชิด  เมตตาและกังวลใจ เพื่อการประกาศพระวรสาร

2. ศีลมหาสนิท และคนยากไร้  ควรเป็นศูนย์กลางชีวิตเขตวัด

             ศีลมหาสนิทเป็นบ่อเกิดและสุดยอดของชีวิตคริสตชน

            วัดเป็นสักการสถานเปิดไว้แก่ทุกคน ไม่มีข้อยกเว้น

3. เขตแดนก็สำคัญ แต่ไม่จำกัด

            วัดส่วนมากมีกำหนดขอบเขต  แต่ก็มีข้อยกเว้น  ชาวบ้านไปร่วมมิสซาที่วัดที่รู้สึกได้รับการต้อนรับ  แต่วัฒนธรรมดิจิตัลขยายเขตวัด แนวทางนี้ยืนยันว่า คริสตชนมิได้คิดถึงบริบททางภูมิศาสตร์เท่าใด  เพราะวัฒนธรรมดิจิตัลเปลี่ยนความคิดเรื่องสถานที่  เป็นพิเศษ เยาวชน กิจการอภิบาล  ที่จำกัดขอบเขต  ล้าสมัยแล้ว  เราควรเข้าใจว่า  วัดเป็นชุมชน  ที่ร่วมกันประกาศพระวรสารด้วยกัน

4. โครงสร้างเพื่อพันธกิจ แต่ระบบสำนักงานมากไปก็ไม่ดี

            วัดจำเป็นต้องมีนโยบาย  โครงการ และโครงสร้าง  เพื่อทำพันธกิจให้สำเร็จ  แต่ต้องระวังการจัดการแบบสำนักงาน  และให้บริการ  โดยขาดพลังแห่งการประกาศข่าวดี

            วัดต้องมีการเปลี่ยนแปลงวิธีคิด  และมีการฟื้นฟูภายใน  เป็นพิเศษในบรรดาผู้รับผิดชอบงานอภิบาล

5. ความรับผิดชอบพันธกิจของวัด เป็นของทุกคน แต่ละคนมีบทบาทของตน

            ความรับผิดชอบร่วมกันของพระสงฆ์  นักบวช  และฆราวาสในเขตวัด  เน้นที่แต่ละคนทำงานเพื่อพระอาณาจักร  เพราะเราได้รับศีลล้างบาป และมีกระแสเรียก

            บางแห่งขาดแคลนพระสงฆ์  จึงต้องอาศัยบรรดาฆราวาสมาร่วมรับผิดชอบงานอภิบาล 

            ฆราวาสเป็นประจักษ์พยานชีวิตประจำวัน  ที่สอดคล้องกับพระวรสาร  ด้วยความรับผิดชอบ

            เอกสารฉบับนี้สรุปว่า  เราได้รับเรียกให้ออกไปอย่างมีพลัง  เพื่อประกาศข่าวดี  รวมพลังสมาชิกที่แตกต่างกัน  อาศัยพิธีมิสซา  แสดงถึงภราดรภาพและเมตตาธรรมในสังคม