“มีหนึ่งเดียว ลูกรัก”
“พระบิดา เป็นพระเจ้าหรือไม่”
“เป็น”
“พระเยซูเจ้า เป็นพระเจ้าหรือไม่”
“เป็น”
“พระจิตเจ้า เป็นพระเจ้าหรือไม่”
“เป็น”
“ถ้าเช่นนั้น พระเยซูเจ้าจะเป็นพ่อของตัวเองได้อย่างไร”

คำถามนี้ พ่อต้องใช้ความคิดอย่างรวดเร็วก่อนตอบ พ่อจึงขับรถเข้าข้างทางที่ปลอดภัย แล้วหยุดรถ แล้วหันมาทางลูกชาย พูดว่า

“ลูกเห็นฝากระโปรงหน้ารถที่อยู่ข้างหน้าเราไหม ในนั้นมีแบตเตอรี่อยู่ แบตเตอรี่มีแค่หนึ่งอัน แต่พ่อก็สามารถติดเครื่องยนต์รถได้ด้วยแบตเตอรี่นั้น มันยังสามารถเปิดไฟรถได้ สามารถบีบแตรได้ มันทำงานได้อย่างไร พ่อไม่รู้หรอก มันเป็นข้อลึกลับสำหรับพ่อ เช่นกัน พระเจ้าทรงเป็นหนึ่งเดียว แต่เป็นสามพระบุคคล คือ พระบิดา พระบุตร และพระจิต นี่เป็นข้อลึกลับที่เราไม่อาจเข้าใจได้ครบถ้วน”

ครับ… ฟังเรื่องนี้แล้วคิดถึงตัวอย่างคลาสสิค ในหนังสือคำสอนคริสตังเล่มครบ ที่เวลาสอนเรื่องพระตรีเอกภาพ ก็เล่าเรื่องนักบุญเอากุสตินที่กำลังเดินเล่นริมชายหาด และกำลังครุ่นคิดเรื่องธรรมล้ำลึกแห่งพระตรีเอกภาพ เดินๆ ไปก็เห็นเด็กตัวเล็กๆ กำลังวิ่งไปตักน้ำจากทะเลมาใส่ในรูเล็กๆ บนทราย เมื่อถามเด็กว่ากำลังทำอะไร ก็ได้รับคำตอบว่า จะตักน้ำให้หมดทะเลเลย เอามาบรรจุไว้ในรูเล็กๆ นี้ นักบุญก็บอกว่า เป็นไปไม่ได้หรอก เด็กนั้นก็ย้อนว่า เป็นไปไม่ได้เช่นกัน สำหรับท่านที่จะเข้าใจธรรมล้ำลึกเรื่องพระตรีเอกภาพ ด้วยหัวสมองเล็กๆ ของท่านนักบุญ

ที่จริงเรื่องธรรมชาติของพระเจ้าเป็นสิ่งที่มนุษย์ไม่อาจเข้าใจได้ เป็นเรื่องใหญ่เกินสติปัญญาของมนุษย์จริงๆ แต่ที่เราพอเข้าใจในเรื่องนี้บ้างก็เพราะการเปิดเผยที่พระเจ้าทรงเผยให้มนุษย์ทราบ โดยเฉพาะทางพระคัมภีร์

ตั้งแต่พันธสัญญาเดิมมาแล้ว รูปแบบการใช้ภาษาแสดงให้เราเห็นถึงเรื่องเกี่ยวกับพระบุคคลของพระเจ้า เพียงแต่ว่ายังไม่มีการระบุพระนามที่ชัดๆ เช่นในหนังสือปฐมกาล เวลาจะสร้างมนุษย์ พระเจ้าตรัสว่า “ให้เราสร้างมนุษย์ตามรูปแบบของเรา” ฯลฯ

พอถึงสมัยพันธสัญญาใหม่ คำสอนเรื่องพระตรีเอกภาพค่อยๆ ชัดเจนขึ้น พระเยซูเจ้าทรงสั่งบรรดาศิษย์ก่อนเสด็จสู่สวรรค์ว่า “เราได้รับมอบอาชญาสิทธิ์ทั้งหมดในสวรรค์และบนแผ่นดิน จงไปทำให้คนทุกชาติมาเป็นศิษย์ของเรา โปรดศีลล้างบาปเขาในพระนามพระบิดา พระบุตร และพระจิต”

นักบุญเปาโล ก็มักอวยพรกลุ่มคริสตชนที่ท่านได้ตั้งขึ้นในที่ต่างๆ ในนามของพระตรีเอกภาพ หรือแม้การขึ้นต้นจดหมายที่เขียนไปหากลุ่มคริสตชน มักจะเขียนว่าดังนี้

“ขอให้พระหรรษทานขององค์พระเยซูคริสต์ ความรักขององค์พระเจ้าพระบิดา และความสนิทสัมพันธ์กับองค์พระจิตสถิตกับท่านทั้งหลาย”

ดังนั้น เรื่องของพระตรีเอกภาพก็เปิดเผยให้เราทราบตามสมควร สิ่งที่สำคัญในเรื่องนี้ กลับไม่ใช่เกี่ยวกับความรู้ แต่เป็นเรื่องของความเชื่อ อาจารย์ที่สอนเรียนในบ้านเณรใหญ่เคยบอกบรรดาเณรว่า
“เมื่อเรียนปรัชญา เราต้องใช้หัวคิด แต่เมื่อเรียนเทววิทยา เราต้องใช้หัวเข่า”

หัวเข่าก็คือ การคุกเข่าลง สวดภาวนา และก็คือการคุกเข่าลง ยอมรับว่าพระองค์ก็คือพระผู้เป็นเจ้า ผู้ทรงฤทธานุภาพยิ่งใหญ่ นั่นเอง

ในมิติที่เราได้รับจากเรื่องพระตรีเอกภาพ คือ เรื่องของความรัก และเป็นหนึ่งเดียวกัน โดยเฉพาะในแต่ละครอบครัวที่จะมีความรักต่อกันอย่างลึกซึ้ง และเป็นหนึ่งเดียวกันอย่างแท้จริง ก็จะสะท้อนให้เห็นพระธรรมชาติของพระตรีเอกภาพ ให้เราแต่ละคนเปิดใจให้พระตรีเอกภาพมาตั้งสำนักในใจเรา