ข้อคิดข้อรำพึง อาทิตย์ที่ 3 เทศกาลปัสกา ปี B “เป็นเราเองจริงๆ” ศิษย์ทั้งสองคน(แห่งเอมมาอุส) เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นตามทาง และเล่าว่าตนจำพระองค์ได้เมื่อทรงบิขนมปัง แต่ก่อนจะมาถึงจุดนี้ ศิษย์ทั้งสองได้ฟังการอธิบายพระคัมภีร์จากพระเยซูเจ้าในขณะที่ทรงร่วมเดินทางไปกับพวกเขา น่าแปลกที่เขาไม่ฉุกใจคิดและจำพระองค์ได้เวลานั้น เขาเองทั้งคู่ก็ยังสงสัยตัวเองในเรื่องนี้ แต่เอาเถิดยังจำพระองค์ได้เมื่อทรงบิขนมปัง ก็ยังดี อันที่จริง เรื่องการกลับฟื้นคืนพระชนมชีพของพระเยซูเจ้าเป็นเรื่องเหลือเชื่อ เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ในความรู้สึกของพวกศิษย์ เราลองมาดูข้อเท็จจริงกัน พระวรสารของวันนี้เล่าว่า ขณะที่พวกเขากำลังสนทนากันอยู่นั้น พระเยซูเจ้าทรงประจักษ์มายืนอยู่ท่ามกลางพวกเขา ตรัสว่า “สันติสุขจงดำรงอยู่กับท่านทั้งหลายเถิด” ปฏิกิริยาของพวกเขาคือตกใจกลัว คิดว่าได้เห็นผี และวุ่นวายใจ ทั้งนี้เพราะการสิ้นพระชนม์บนกางเขนของพระองค์ก่อให้เกิดความเจ็บปวดใจ และสิ้นหวังโดยสิ้นเชิง เขาได้ทุ่มเทเวลาและชะตาชีวิตให้กับพระองค์ แต่มันพังพินาศไปหมดในวันศุกร์ศักดิ์สิทธิ์  มันเป็นเรื่องแสนเศร้า (เดี๋ยวนี้คนไทยชอบพูดว่ามันเป็นเรื่องดรามา) ในชีวิตของเขาและมาถึงจุดจบแล้ว พวกเขาไม่เคยคาดคิดเลยว่าจะได้เห็นพระเยซูเจ้าอีก แล้วจู่ๆ พระองค์ก็เสด็จมาอยู่ท่ามกลางพวกเขา อยู่ต่อหน้าต่อตาพวกเขา ทรงท้าทายให้พวกเขาคลำดูพระองค์ (ว่ามีเนื้อ มีกระดูก และไม่ใช่ผี) ทรงเสวยปลาย่างเพื่อพิสูจน์ว่า ทรงกลับฟื้นคืนพระชนม์แล้วจริงๆ พวกสาวกแม้จะมีความยินดี แต่ยังระคนไปด้วยความแปลกใจจนไม่อยากจะเชื่อ แต่สิ่งหนึ่งที่สำคัญในการประจักษ์ครั้งนี้คือ ทรงสอนบรรดาสาวกให้เข้าใจพระคัมภีร์ ทรงสอนให้รู้ว่าทุกสิ่งที่มีเขียนไว้เกี่ยวกับพระองค์ในธรรมบัญญัติของโมเสส ของบรรดาประกาศก และเพลงสดุดีจะต้องเป็นจริง ทรงเปิดดวงปัญญาของบรรดาสาวกว่าพระคริสตเจ้าจะต้องทนทุกข์ทรมานและจะกลับคืนพระชนมชีพจากบรรดาผู้ตายในวันที่สาม และทรงมอบหมายให้พวกเขาไปประกาศพระนามของพระองค์ให้นานาชาติได้กลับใจ ให้พวกเขาทั้งหลายเป็นพยานถึงเรื่องทั้งหมดนี้ พระเยซูเจ้าทรงรักและทรงศึกษาพระคัมภีร์อย่างดี ตั้งแต่วัยเด็ก ทรงเคยค้างในพระวิหารอยู่ท่ามกลางบรรดาปราชญ์ เหล่านี้หมายความว่า […]