การเปิดปาฐกถาพิเศษในการประชุมครอบครัวโลกเกรกอรี่และลิซ่า ป๊อปคัก(Gregory and Lisa Popcak) หารือเกี่ยวกับกรอบการทำงานที่ช่วยให้ครอบครัวสามารถค้นหาพระเจ้าได้ในทุกสิ่งที่พวกเขาทำ ซึ่งจะนำความสุขของเขามาสู่ชีวิตประจำวันของครอบครัว
โดย ฟรานเชสก้า เมอร์โล (Francesca Merlo)
23 มิถุนายน 2022, 13:12 น.
.
การประชุมครอบครัวโลกกำลังดำเนินไปด้วยดีในวาติกัน ในคืนวันพุธ มีการแนะนำงาน 5 วันด้วยเทศกาลแห่งครอบครัวต่อหน้าพระสันตะปาปา จากนั้นในวันพฤหัสบดี สุนทรพจน์และการอภิปรายเริ่มด้วย เกรกอรี่และลิซ่า ป๊อปคัก(Gregory and Lisa Popcak)จากสถาบันสถาบันเพย์ตันเพื่อชีวิตพระศาสนจักรในบ้าน(the Peyton Institute for Domestic Church Life)ซึ่งพูดถึงพระศาสนจักรในบ้านและการก้าวเดินไปด้วยกัน: มุ่งสู่พระศาสนจักรใหม่ผ่านวจนพิธีกรรมของชีวิตพระศาสนจักรในบ้าน(“The Domestic Church and Synodality: Towards a new ecclesiology through the liturgy of domestic church life”)
.
ทั้งคู่นำเสนอคำปราศรัยเปิดเกี่ยวกับวจนพิธีกรรมของชีวิตพระศาสนจักรในบ้านโดยอธิบายว่าเป็นแบบอย่างของจิตวิญญาณของครอบครัว “บ่อยครั้งที่ครอบครัวรู้สึกว่าพวกเขาต้องออกจากบ้านเพื่อค้นหาพระเจ้า มิฉะนั้นพวกเขาจะต้องดิ้นรนเพื่อที่จะสามารถประยุกต์ใช้จิตวิญญาณคาทอลิกที่บ้านได้เนื่องจากชีวิตครอบครัวที่วุ่นวาย” เกรกอรี่ ป๊อปคัก (Gregory Popcak)อธิบาย เขากล่าวเสริมว่า “ตัวอย่างนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อให้พระเจ้าเติมเต็มทุกปฏิสัมพันธ์ในแต่ละวัน”
.
ลิซ่า (Lisa) ภรรยาของเขาอธิบายต่อไปว่านี่หมายถึงการนำความรักของพระเจ้ามาสู่ทุกสิ่งที่เราทำ
“มันเป็นเรื่องของการจัดเวลาครอบครัว แม้แต่เวลาครอบครัวเพียงเล็กน้อยก่อน ทุกวันเพื่อให้เราสามารถทำกิจกรรมต่างๆ เช่น เดิน พูดคุย เล่น และอธิษฐานภาวนาร่วมกัน”
.
“แต่ยังเกี่ยวกับการทำให้แน่ใจว่าเรานำพระเจ้ามาสู่ทุกสิ่งที่เราทำร่วมกันในแบบเล็กๆที่เราดำเนินชีวิตครอบครัวของเรา แทนที่จะแยกเวลานั้นกับพระเจ้าในช่วงเวลาภาวนาของครอบครัวโดยเฉพาะ ซึ่งบ่อยครั้งมักจะอยู่ใน ‘ความเลอะเทอะ’ของชีวิตครอบครัวเราไม่ค่อยได้… อย่างน้อยก็ไม่ค่อยดีนัก” เธอกล่าว
.
เกรกอรี่(Gregory) กล่าวต่อไปว่าเด็กๆมีชีวิตฝ่ายวิญญาณที่ยิ่งใหญ่เพราะพวกเขามีจินตนาการที่ยอดเยี่ยมและสามารถเห็นได้อย่างแท้จริงว่าพระเจ้ามีชีวิตอยู่ในบ้านของเราอย่างไร เราสามารถทำเช่นนั้นได้ด้วยวิธีที่เรามองว่าเป็นพระพรแก่กันและกันและส่วนอื่นๆของโลก ในการถามตัวเองว่าวิธีเล็กๆน้อยๆในการช่วยเหลือกันและทำให้วันเวลาของกันและกันดีขึ้นคืออะไร
.
ทั้งคู่มีบุตรสามคนอายุ 16 ถึง 29 ปี และลิซ่าอธิบายว่า “เมื่อคุณรู้กรอบการทำงานแล้ว ก็ไม่ได้ท้าทายอะไรขนาดนั้น”เธอตั้งข้อสังเกตว่าคนไม่ได้ตระหนักว่าสิ่งที่เราทำทั้งวันอาจมองว่าเป็นเรื่องน่าเบื่อหน่ายหรือเป็นวิธีสื่อสารความรักที่เรามีให้กันและความรักของพระเจ้าที่มีต่อเราอย่างมีประสิทธิภาพ อันที่จริง โครงร่างของแบบจำลองที่ทั้งคู่พูดคุยกันได้รับการออกแบบมาเพื่อให้ทุกครอบครัวในทุกวัฒนธรรมและทุกสถานะทางเศรษฐกิจและสังคมนำไปใช้ได้.. “ไม่ว่าครอบครัวของพวกเขาจะเป็นเช่นไร”
.
“ใช้สิ่งเล็กน้อยในการดึงพระเจ้าเข้ามาใกล้เรามากขึ้นทุกวัน”
.
หนึ่งในความท้าทายที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ถ้าไม่ใช่ความท้าทายที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ตามที่เกรกอรี่และลิซ่า ป๊อปคักได้กล่าวไว้ก็คือการตั้งใจ เกรกอรี่อธิบายว่านั่นเป็นเพราะ “เรามีแนวโน้มที่จะคิดว่าสิ่งต่างๆจะเกิดขึ้นเมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้น”“แต่งานไม่มีวันเสร็จ!” เกรกอรีกล่าวต่อ.. ดังนั้นคำถามจึงไม่ใช่การแบ่งแยกและพิชิต เราจะแบ่งงานบ้านทำได้อย่างไร เขาใช้ตัวอย่างของ “การพูดคุยระหว่างรับประทานอาหารเย็นขณะล้างจาน”หรือ “การโยนถุงเท้าใส่กันขณะซักผ้า”…
.
“เพื่อให้สามารถรวมความสุขสันต์และความสนุกสนานเข้ากับทุกสิ่งที่เราทำ แทนที่จะแบ่งส่วนและมองว่า ‘เวลาของครอบครัว’เป็นสิ่งที่เราทำหากมีเวลาเหลือหลังจากที่เราทำทุกอย่างที่ต้องทำเสร็จแล้ว!”